آسیب های اجتماعی حرفه پرستاری و نوع نگرش پرستاران به محیط کار در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

زمینه و هدف : امروزه پرستار جهت انجام نقش هماهنگ کننده ، وظایف چهارگانه ای را انجام می دهد : مراقبت های فیزیکی ، حمایت عاطفی از بیمار و ایجاد ارتباط میان بیمار و پزشک و بیمار با پرسنل بیمارستان . با توجه به نقش اساسی پرستار در انجام این وظایف ، پژوهش حاضر با هدف تعیین مشکلات و آسیب های اجتماعی ناشی از حرفه پرستاری ( خانوادگی ، سازمانی و ارتباطی ) و چگونگی نگرش نسبت به محیط کار در بیمارستانهای شهر بیرجند صورت گرفته است .   روش بررسی : این مطالعه توصیفی در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در آبان و آذر ماه 1383 انجام شد . ابتدا پرسشنامه ای نگرشی تهیه شد و پس از بررسی پایایی و روایی ، پرسشنامه نهایی طراحی گردید و در اختیار 160 نفر از پرسنل پرستاری بیمارستانهای بیرجند قرار گرفت . تعداد 120 نفر از پرستاران ( زیر دیپلم ، دیپلم ، کارشناس ) شاغل در این بیمارستانها این پرسشنامه را تکمیل نموده و ارسال کردند . سپس با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی آنالیز داده ها صورت گرفت .   یافته ها : نتایج حاصل نشان می دهد که حدود 3/64% از افراد مورد پژوهش نسبت به محیط کار نگرش منفی ، 86/2% نگرش مثبت و 8/28% نیز نگرش حد وسط داشته اند . شیفتهای فشرده و ساعات کار زیاد ، خستگی مفرط جسمی و روانی ناشی از کار ، انتقال تنشها به محیط خانواده ، برخورد با همراهان بیمار ، و چگونگی ارتباط با پزشکان از اهم مشکلاتی بوده اند که پاسخگویان به آنها اشاره کرده اند . نتیجه گیری : از آنجائیکه کیفیت زندگی شغلی خود تعیین کننده رضایت پرسنل ، نگرش به محیط کار و بهره وری کاری آنهاست بنظر می رسد انجام برنامه های ارتقای کیفیت زندگی شغلی پرستاری از ضروریات است